اول اکتوبر روز جهانی هزارها را گرامی بداریم

     عصرروز " هجدهم سپتمبر2011 " یک عراده بس با پنجاه و دو مسافراز شهرکویته پاکستان به طرف شهرک مرزی تفتان در حال حرکت بود، درمنطقه مستونگ ( 20-30 کیلومتری شهرکویته) توسط یک تعداد تندروان وحشی مسلمان امر توقف داده میشود.

آنها الله اکبر گویان هزاره های را که عازم تفتان بودند از موتر پیاده نموده کنار سرک عمومی ، جلو چشمان همسفران شان فجیعانه به رگبار مسلسل بسته وخود متواری میگردند.

در آن غروب خونین ، بیست و نه انسان هزاره بدون هیچ گناهی مظلومانه درین واقعه جنایی جان میدهند.آنشب آسمان کویته خون میگریست ، بوی تند خون همه جا پیچیده بود وگرد باد شیون عمومی درکوچه های خاکی آن شهر وزیدن گرفته بود، همه وحشت زده ازین حا دثه با هم میگفتند.

آنشب بیست و نه فامیل نه که اهالی یک شهرغرق درین عزای عمومی زانوی مصیبت در بغل داشتند و در آنسوی حادثه بدمستان وحشی مراسم رقص شکران خدا را برگذار نموده وتا سپیده صبح ، دین شان را استمنا میکردند.
هزاره های سراسر جهان به محض دریافت این خبر هول انگیزبا یک هماهنگی تصمیم گرفتند بپاس احترام به انسانیت واعتراض به این کشتار نسل بشر، دست به راهپیمایی مسالمت آمیز، منسجم ومنظم بزنند و روز اول اکتوبررا برای این حرکت انسانی خویش انتخاب نمودند.

صبح روز اول اکتوبر، هزاره های مقیم امریکا ، اورپا ، استرالیا ، کانادا و آسیا باهماهنگی تمام به راهپیمایی جهانی شان پرداخته و دنیا را برای اولین بار به یک توجه و داد خواهی جدی دعوت نمودند.هرچند که این موضوع بنا بردلایلی از رسانه های جهانی آن چنان که باید انتشار نیافت اما افکار خفته ی بسیاری را تکان داد. رهبران پاکستان ولو به دروغ درین مورد ابراز نظر نمودند و این جنایات را محکوم نموده و وعده ی پیگیری را داده بود ، درمغولستان به همین مناسب سیمینار بزرگی برپاگردیده و حوادث اخیر جنایات علیه هزاره ها به بررسی گرفته شد، جامعه تورک افغانستان واکنش تند نسبت به این جنایات نشان داد، تعداد ی ازخبرنگاران پاکستانی درین مورد مقالات اعتراضی نوشتند. دید بان حقوق بشراین عمل را غیر انسانی خواند و از همه مهمتراین موضوع باعث تحکیم همبستگی میان هزاره های سراسر جهان گردید.

اینک قریب به یک سال از آن روز میگذرد ، همچنان که تاریخ این روز کهنه تر میگردد یاد آنروز نیز از اذهان عمومی زدوده میشود .

برماست تا ( اول اکتوبر ) را برای همیشه بعنوان روز همبستگی و عطف ملی خویش حفظ نموده وآنرا ثبت تاریخ نماییم . بجاست اگر بتوانیم این روز را در کنار صدها روز جهانی دیگربرای همیشه بیاد داشته و آنرا به نسل های بعدی بسپاریم.